( Η εικόνα με τον αντάρτη με την κιθάρα είναι του φωτορεπόρτερ Άρη Μεσσίνη και τη βρήκα εδώ)
Μου λένε να μην τα παίρνω αλλά δε γίνεται, όλο και κάτι μαθαίνω που με συφιλιάζει! Το τελευταίο πράγμα που περίμενα να με κάνει έξω φρενών είναι η Τέχνη, αλλά να που όλα γίνονται!
Ως "μουσικός", έχω και ανάλογες συναναστροφές με άτομα που έχουν κυκλοφορήσει κάποια δισκογραφική δουλειά. Μαθαίνω λοιπόν σιγά σιγά τα της μουσικής βιομηχανίας και φρίττω! Το ξέρατε αγαπητοί αναγνώστες (και οι 3) ότι για να κυκλοφορήσεις μια δουλειά πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη; Καταρχάς οι ηχογραφήσεις καλύπτονται από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Μετά, εκεί που λες "μέχρι εδώ ήταν", πάρε κι άλλο πακέτο! Η εταιρία σου ζητάει λεφτά για να κυκλοφορήσει τη δουλειά σου! Και να ήταν μέχρι εδώ, καλά θα ήταν. Θες να κάνεις περιοδεία μανάρι μου; Κι αυτό από την τσέπη σου! Χωρίς λοιπόν να μετρήσω τα έξοδα για πρόβες, δεδομένου ότι γίνονται σε στούντιο, τη συντήρηση του εξοπλισμού κλπ, μιλάμε αμέσως αμέσως για πολλάαααα λιεφτά χαμένα! Και χωρίς σίγουρη απόσβεση! Πάνε οι παλιές καλές εποχές που οι εταιρίες τα έχωναν κανονικά για να κυκλοφορήσεις τη δουλειά σου. Τώρα άμα δεν είσαι το σούπερ όνομα, δεν πρόκειται να σε προσέξουν. Μιλώντας με μέλος γνωστής εγχώριας μπάντας με παρουσία στο εξωτερικό και δισκογραφία σε μεγάλη εταιρία, πληροφορήθηκα ότι δεν είχαν budget περιοδείας παρά μόνο στον τρίτο δίσκο! Ήμαρτον ρε! Ίδρωσε ο κώλος κάποιων ανθρώπων να μάθουν να παίζουν ένα όργανο, να προβάρουν, να γράψουν καλά κομμάτια, για ποιο λόγο; Να τους εκμεταλλεύεστε στεγνά;
Για να μην αναφερθώ στους διοργανωτές συναυλιών! Να πληρωθείς για να παίξεις κάπου; Αστεία πράγματα! Άμα δεν παίζεις σε σκυλάδικο, λιεφτά δε βλέπεις! Δηλαδή μπορεί να δεις, αν έχεις ένα ακριβό εισητήριο και μαζέψεις πολύ κόσμο. Είναι κοροϊδία όμως να περιμένει το An και το κάθε An να μαζέψει 300 άτομα κάποια νέα μπάντα που τώρα ξεκινάει. Δεν είναι όλοι Nightstalker να μαζεύουν λαό για πλάκα ρε! Για να μην αναφερθώ στις άθλιες συνθήκες, υπό τις οποίες αναγκάζονται να παίζουν οι νέες μπάντες. Μετρώντας στο ενεργητικό μου καμιά 30αριά live σε γνωστές σκηνές της Αθήνας αλλά και σε Θεσσαλονίκη, Κρήτη και φυσικά την πατρίδα μου Κόρινθο, έχω παρατηρήσει ότι τα stage είναι όλα το ίδιο καρμπόν χάλια! Μόνιτορ 0 ή αν υπάρχουν, θα έχει φροντίσει ο ηχολήπτης να μην ακούς αυτά που θες γιατί μάλλον βαριέται να ρυθμίζει, ο ήχος στον κόσμο θα είναι στην καλύτερη μέτριος και ο εξοπλισμός του μαγαζιού στην καλύτερη απλά επαρκής. Δηλαδή φτιάχνεις ένα live-άδικο και βάζεις μέτρια πράγματα; Με τι λογική; Για να μην αναφερθώ σε άλλα μαγαζιά που δεν έχουν καν εξοπλισμό και σου λένε τελευταία στιγμή να φέρεις το δικό σου. Κι αν δεν έχεις; ΝΟΙΚΙΑΣΕ! Κι άλλα έξοδα! Και φυσικά για να παίξεις Σαββατοκύριακο νοίκιασε και το χώρο γιατί μπορεί να μπει μέσα ο μαγαζάτορας! Χέσε ρε! Θα σου φέρω κόσμο, θα πιει μπύρες, θα βάλεις κι ένα τσουχτερό εισιτήριο, πόσα θες ακόμα; ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΟΝΟΜΗΣΕΙΣ ΚΙΟΛΑ ΡΕ;
Και πες ότι η κρίση των δισκογραφικών και η αδιαφορία του κοινού δικαιολογούν το να υπάρχει τέτοια εκμετάλλευση των μουσικών. Με την έντυπη Τέχνη τι γίνεται;
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΚΥΡΙΕ ΕΚΔΟΤΗ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΝΑ ΣΕ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ;
Σοβαρά, λες να τρέχουν απ'τα μπατζάκια του κάθε επίδοξου συγγραφέα τα λιεφτά για να σε πληρώσει κιόλα για να εκδοθεί; Τρελαθήκαμε; Ίσα ίσα, ο άνθρωπος στην καλύτερη θα θέλει να ξεπουλήσει το ταλέντο του μπας και πληρώσει κάνα λογαριασμό! Τι πίπες είναι αυτές δηλαδή; Και πες το CD θα το κατεβάσει κάποιος, "δικαιολογούνται" οι εκμεταλλευτές της Μουσικής. Αλλά το βιβλίο πως διάολο θα το αντιγράψει κάποιος; Θα το αγοράσει μαλάκα! Η τυπογραφία δεν έχει την ίδια κρίση με τη δισκογραφία! Άμα δε σου περισσεύουν, κάνε ένα τραγικό συμβόλαιο στον συγγραφέα-ποιητή ου θα στραφεί σε σένα! Αλλά όχι και να σε πληρώνει ο δημιουργός!
Οι εικαστικοί είναι μια παρεξηγημένη κατηγορία. Για ποιο λόγο δε θεωρεί κανείς ότι μπορείς να ζωγραφίζεις επαγγελματικά; Όλοι ξέρουν να κοροϊδεύουν "έλα ρε Πικάσο!", αλλά κανένας δε σκέφτεται ότι ο Πικάσο, πέρα από αξιοσέβαστος καλλιτέχνης της εποχής του, έβγαζε και τα προς το ζην από τα "μπογιατίσματά" του!
Οι χορευτές κι αν υποφέρουν! Άμα κάτσει καμιά δωρεάν παράσταση του Δήμου τους, κάτι είναι κι αυτό. Αλλιώς ανοίγουν μια σχολή χορού και με λίγη τύχη την παλεύουν. Βλέπεις, η έννοια του χορού έχει ταυτιστεί με τις κωλούδες του Θέμου, στην καλύτερη.
Για το θέατρο δεν ξέρω τι παίζει, μην το πάρω στο λαιμό μου, μαλακίες θα πω. Αλλά και οι ηθοποιοί χάνουν την αίγλη που είχαν κάποτε. Και οι νεότεροι ειδικά μένουν στην αφάνεια, παρά το όποιο ταλέντο μπορεί να έχουν. Τι τόπο στα νιάτα και μαλακίες; Σίγουρες λύσεις να έχουμε κοινό! Κι ας διαθέτει κάποιος νέος καλλιτέχνης 100 φορές το ταλέντο όλων των παλιών μαζί. Αρκεί βέβαια να είναι κι εμφανίσιμος, ε; Γιατί άμα είναι μέτριας εμφάνισης τι να λέει; Ενώ άμα είναι κάνα τζόβενο, δεν πα να'ναι κι αγγούρι; Θα πουλήσει! Ρε ουστ!
Λοιπόν, κηρύσσω αντ-art-ικο! Πάμε όλοι οι καλλιτέχνες στα βουνά ρε! Πιάστε κιθάρες, νταούλια, γραφομηχανές, καβαλέτα και πάμε να πάρουμε την Πόλη! Πλάκα θα είχε να γινόταν μια αυτοσχέδια μουσικοχορευτική παράσταση με πρωτότυπα έργα στη μέση μιας πλατείας, με ένα άτομο να περνάει μπροστά από τους περαστικούς και να τους ζητάει να ρίξουν ό,τι έχουν ευχαρίστηση σε ένα κουτί, πάνω στο οποίο θα γράφει εντελώς διακριτικά:
"ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, ΟΧΙ ΕΠΑΙΤΕΣ! ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ! ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ! ΤΕΡΜΑ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ!"
Αλλά που... Αξιοπρέπεια και τέχνη δε συμβαδίζουν στα κολλημένα μυαλά. Είσαι μουσικός; Είσαι πρεζάκι που γαμείς ό,τι κινείται. Είσαι ηθοποιός; Παίρνεις πίπες από παραγωγούς, ανεξάρτητα από το φύλο σου. Είσαι συγγραφέας-ποιητής; Είσαι μπεκρής. Είσαι εικαστικός; Είσαι μπογιατζής πολυτελείας. Χορεύεις; Είσαι ή πούστης ή πουτάνα.
Μωρέ άντε γαμηθείτε όλοι σας αστοιχείωτοι! Εκεί έξω υπάρχουν άπειρα ταλέντα που δε ζητούν τίποτα παραπάνω, από το να δεχτείτε ότι η Τέχνη είναι ευλογία κι όχι κατάρα! Και για σκεφτείτε, αυτά τα πλανώδια ταλέντα που λοιδορείτε, δεν έχουν καμία σχέση με τον πίνακα που κοσμεί τον τοίχο σας; Με τη σειρά που βλέπετε στην τηλεόραση και σας έχει καθηλώσει; Με τη μουσική που ακούτε στο ράδιο καθώς πάτε στη δουλειά σας; Με το βιβλίο που σας κρατάει συντροφιά στην παραλία;
Τώρα που μάθατε πως υποφέρουν οι καλλιτέχνες (όχι ότι θα φτάσει και σε πολλά μάτια και μυαλά τούτο δω το κείμενο), ελπίζω να μας σεβαστείτε λίγο...
Υστερόγαμο 1: Το παρόν κείμενο γράφτηκε υπό την ηχητική επήρεια των The Haunted
Υστερόγαμο 2: Δε γίνεται να μην αναφερθώ στον κουμπάρο μου, ο οποίος είχε πρώτος την ιδέα της χεβιμέταλ επανάστασης. Τώρα πια, κατανοώ απόλυτα τι εννοούσες μαν! Στα κιθάρματα ρε!


